Dag twee

De operatie is voorspoedig verlopen. Er is één bypass geplaatst; daarvoor is een borstslagader gebruikt, die achter de ribben lag en achter de afsluiting vastgemaakt is. De operatie heeft kort geduurd, zo'n 3,5 uur, en het was mogelijk de sedatie laag te houden.De operatie is uitgevoerd 'op een kloppend hart', met andere woorden: hart en longen zijn niet stilgelegd en er is geen gebruik gemaakt van een hart- longmachine. Vanwege het gunstige verloop van de operatie en omdat alles uitstekend bleek te functioneren is ervoor gekozen om al in de operatiekamer de narcose te beëindigen. Dat schijnt maar zeer zelden voor te komen en dit alles wordt gezien als zeer gunstig voor het revalideren.

Van de operatiedag zelf heb ik weinig mee gekregen. Vooraf was ik in een soort roes vanwege die pilletjes Lorazepam, ik heb geen herinnering aan het moment dat ik uit narcose gehaald ben en ook de dag dat ik op de IC doorgebracht heb heb ik waarschijnlijk alleen maar geslapen.

Gisterenavond ben ik overgeplaatst naar de verpleegafdeling. Vandaag is de pijnstilling gestopt en een deel van de infusen verwijderd. Onder andere die in mijn hals, je ziet op de foto het watje nog zitten. Daar was ik wel blij mee, want er hing daar een heel web aan slangetjes dat 'even vastgezet was met twee hechtinkjes'. Dus daar kan niets mee gebeuren hoor meneer de Jong. Even later struikelde een zuster half over de lijnen. Geen schade. Vanavond ook zonder catheter. Moet ik zelf weer gaan bedenken dat ik moet plassen ...

The operation was successful. One bypass has been placed; therefore a artery in the breast was used that was fastened behind the occlusion. The operation lasted short, 3,5 hours and it was possible to keep the seadtion low. The operation was conducted 'on a beating heart', in other words: heart and lungs were not inactivated and no use was made of the heart - lungmachine. Because of the successful course of the operation and because everything appeared to function very well, it was decided to stop the narcosis already in the operation room. That appears to happen very rarely and is seen as very favorable for the revalidation process.

I have no memory of the operation day itself and the day after the operation. Before it I was sleepy from the pills, I do not remember that the narcosis was ended and I have slept all day while I was in IC.

Yesterday evening I was transferred to the normal ward. Today pain medication stopped and part of the infusions was removed. Under which the one in my neck. I was glad about that, a complete web of tubes was hanging there 'that were fastened with two small sutures'. So nothing can happen with that Mister De Jong. A little later a nurse stumbled over the lines. No damage ...  
This evening also without the catheter. Do I have to think myself when to pee ... 

IC LUMC

links van het bed

rechts van het bed

Twee minuten nadat ik het vorige berichtje postte reed the brancard al binnen en een half uurtje later lag ik volledig geïnstalleerd op de IC van het LUMC (er was geen plaats op een normale afdeling). Er verschenen twee artsen aan mijn bed waarvan er één uit het raam staarde en kon glimlachen met zijn lippen en de andere vrolijk was.
Ik ging een pilletje krijgen om te slapen zei de vrolijke, en morgen nog zo een voordat de operatie begint.
Wat voor pilletje dan?
O, gewoon een pilletje waar ik vredig de nacht mee door kon komen.
Ah zo, en had dat pilletje dan ook een naam?
O, dat pilletje heette Lorazepam.
Aha, Temesta dus, en kreeg ik dan 1 of 2,5mg?.
O, had meneer er verstand van dan?
Zo'n beetje, zo'n beetje ...

De dag daarna was ik 'als tweede' aan de beurt, dus in de middag. Daar heb ik verder niet veel van meegekregen. Weer zo'n pilletje en dan naar de 'holding'. Daar viel ik in slaap. Toen ik wakker werd had ik een wond van zo'n twintig cm op mijn borstkas en kwamen er ook ergens drie dikke slangen naar buiten en was ik geopereerd.

Two minutes after I posted the last message the brancard rolled in and half an hour later I was completely installed on a single room in the IC of LUMC (there was no room on a normal ward).Two medics appeared of which one stared out of the window and could smile with his lips and the other was happy. They would give me a little pill to sleep, the happy one said. 
What sort of pill is that? 
O, just a little pill to make it through the night peacefully. 
Aha, and did that little pill have a name as well? 
O, that little pil was called Lorazepam. 
Aha, so Temesta. And would they give me 1mg or 2,5mg, I asked? 
Oh well, did I know about pills? 
A little, a little ...

The following day I was second on the roll, so in the afternoon. I did not notice much of that all. Again such a pill and then to the 'holding'. There I fell asleep. When I woke up I had a 20cm scar on my sternum and three dhick tuble came out my belly and I had been operated.