 |
| Christine Walson |
Voor de derde Cook-'n'-Bezoek Sessie toog Christine Walson achter het kooktoestel aan de Herenstraat. Christine en ik kennen elkaar vanaf 1990, toen wij er nog een gewoonte van maakten om zo tegen het middaguur al hevig aangeschoten te geraken van de Oranjebitter in het tuintje achter mijn etage aan de Paul Krugerlaan, Koninginnedag of niet. Ook toen werkte ik al in de nachtdienst; ik kon dan in kennelijke staat naar bed, terwijl Christine de hele dag nog door moest.
Ongeacht haar gevorderde leeftijd fietst en zwemt Christine en houdt zij een gigantische volkstuin vol bloemen in leven, waar zij bijna elke dag met de bibs in de lucht onkruid staat te verwijderen en waarvan zij nog steeds, elk jaar opnieuw, heel blij en opgewekt wordt.
Met Christine eten betekent bovenal de stand van het land doorspreken langs de kronkelige wegen van de vrije associatie. Wij schuwen daarbij het overvloedig gebruik van de Tale Kanaäns niet en daar beleven wij veel plezier aan. Zo werden wij het onder andere eens dat die dolle capriolen en dat door-de-lucht-gebuitel van Epke Zonderland tijdens de Olympische Spelen niet datgene kan zijn dat onze Schepper ooit met het mensenras op het oog gehad heeft. Volgens Christine geldt hetzelfde voor Dansen en andere Schuddingen Des Lichaams.
Het aardige aan de eetsessies met Christine is dat ze ook fungeren als ijkpunt op het serieuzere vlak. Wij zijn al zo lang bevriend dat in principe elk onderwerp bespreekbaar is en dat geeft een goed gevoel.
Hoewel het een in graniet gebeiteld geheim van de Cook-'n'-Bezoek Sessies is wat er gegeten is, kan ik verklappen dat het hier ging om een zeer geraffineerd samengestelde schotel uit een land ten zuiden van Spanje.
Daarnaast is het een van onze tradities om ruime aandacht te schenken aan het nagerecht en daarbij ten overvloede nog een kleine grappa te drinken.
