Uit de serie Onvergetelijke Dialogen III

Help, mijn dongel geeft het ineens op. Dat is het apparaatje dat zorgt voor de verbinding met het internet. Nu kan ik niet het internet op en mijn laptop naar een wifi-omgeving dragen mag niet, want het ding weegt veel meer dan 1 kg.


Eerst maar eens naar de T-mobilewinkel. Ik moet wandelen van de dokter tenslotte.
"Tja, wat wij kunnen doen is u een nieuwe simkaart meegeven voor in uw dongel, misschien dat die niet goed meer werkt."
"Dat hebben jullie mij een maand geleden al meegegeven, terwijl ik wist dat het probleem in de dongel zelf zit."
"Aha. In dat geval kunnen wij de dongel laten repareren, dan hebt u hem over een week of drie weer terug."
"Een week of drie? Maar dit is een zakelijk abonnement. Wat denkt u, dat ik mijn bedrijf drie weken op non-actief zet omdat er een dongel gerepareerd moet worden?"
"Tja, daar kunnen wij helaas niets over zeggen. Dit is wat wij u aan kunnen aanbieden. Althans, aanbieden: bieden."
"Kan ik dan voor die drie weken niet op zijn minst een vervangende dongel mee krijgen?"
Daar is overleg voor nodig.
"Helaas meneer, dat zit niet in ons servicepakket."

Zouden ze mij bij de T-mobile klantenservice misschien verder kunnen helpen? Bellen. Ik besluit meteen de hartkaart uit te spelen en te vertellen dat ik geopereerd ben, mijn hele kennissenkring zit te wachten op informatie en dat kan nu niet.
"O wat een schokkend nieuws meneer De Jong. Ja daar staan wij natuurlijk niet zo vaak bij stil als wij klanten te woord staan, dat er soms zulke verhalen achter zitten. Ik ga direct overleggen met de afdeling Hutsefluts wat wij kunnen doen, een ogenblikje."

"Met de afdeling Hutsefluts. Ik begrijp dat u een nieuw abonnement af wilt sluiten?"
"Nee, ik wil een oplossing voor mijn kapotte dongel. In de winkel zeiden ze dat het drie weken duurt om hem te laten repareren en zo lang kan ik niet zonder."
"Maar ik zie hier dat uw dongel al 3,5 jaar oud is en de garantie verlopen is, dus hij kan helemaal niet opgestuurd worden."
"Ik wìl hem ook helemaal niet opsturen, ik wil een snellere oplossing."
"Maar ik zie ook dat begin dit jaar uw abonnement aangepast is. Hebt u toen geen nieuwe dongel ontvangen? Nee? Dat is vreemd. Maar goed, ik ga even overleggen met de afdeling Verkoop, een ogenblikje."
 
"Met de afdeling Verkoop, dank u wel voor het wachten. Ik begrijp dat u een nieuwe dongel wilt kopen."
"Nee. Ik wil een snelle oplossing voor mijn dongel die het niet meer doet."
"Tja, de garantie op uw oude dongel is verlopen dus dan kunnen wij u alleen een nieuwe toesturen voor 25 Euro. Maar dat moet dan wel in combinatie met een nieuw jaarabonnement."
"Dat begrijp ik niet. U levert een dienst compleet met het apparaatje waarmee die dienst kan draaien. Nu geeft het apparaatje het na 3,5 jaar op en nu zou ik een nieuw abonnement moeten nemen om een nieuw apparaatje te krijgen?"
"Ja meneer, zo werkt het. Wij kunnen dat apparaatje alleen leveren in combinatie met een abonnement. Duurt maar drie werkdagen. Tenzij u naar de T-mobile winkel stapt natuurlijk, daar hebben ze ze op voorraad."

Terug naar de T-mobilewinkel met het verhaal dat ik zojuist gehoord heb.
"Nou dat van dat jaarabonnement klopt niet hoor, u kunt hier gewoon een losse dongel kopen voor 29,95."
"En hoe zit dat dan met die opmerking dat ik een nieuwe dongel had moeten ontvangen bij het aanpassen van mijn abonnement eerder dit jaar?"
"Tja, het ging toen om een bestaand contract en daarvoor waren wij niet verplicht om een nieuwe dongel mee te geven, en bovendien deed uw oude dongel het toen nog, is het niet?"

Ik geef het op en koop een nieuwe dongel voor 29,95. Moet ik wel thuis even de driver van de oude dongel uit mijn laptop verwijderen en de nieuwe installeren. Dat verwijderen is snel gebeurd tot mijn eigen verbazing, want ik ben helemaal niet zo bedreven in die zaken. Dan de nieuwe installeren.
Mededeling: "Er is nog een oude driver van dit type actief in uw systeem. Die moet u eerst verwijderen alvorens u deze driver kunt installeren."
Twee keer een half uur besteed aan het opsporen van verborgen delen van de oude driver, maar de mededeling blijft terugkomen.

Weer naar de T-mobile winkel met laptop en dongel. Zoon gecharterd om laptop te sjouwen. Het voltallige personeel buigt zich over het probleem maar komt er niet uit. Helaas is het inmiddels te laat om vandaag nog te bellen met hun afdeling technische ondersteuning. Of ik morgen terug kan komen.

Volgende dag wederom naar de T-mobile winkel. Zoon gecharterd om laptop te sjouwen. Een uur gewacht totdat het de medewerker met behulp van de "Afdeling Technicals" gelukt was om diep in het systeem drie bestandjes te verwijderen die mijn oude dongel daar geïnstalleerd had.

En zo ben ik dan na een dag of vijf gedoe weer online. Vorig jaar haalde Joup van 't Hek de talkshows omdat hij de hulpdiensten van de telefoonmaatschappijen in het openbaar afgekraakt had. Hij heeft er geloof ik zelfs een magazine over vol geschreven. Joup maakte zich vooral kwaad om het feit dat hij ineens wel adequaat geholpen werd nadat hij als BN-ner zijn naam in de strijd gegooid had. Sindsdien is er nog maar weinig veranderd vrees ik.

Nagekomen bericht
"Beste heer Jong, wij stellen u graag vijf vragen over uw recente contact met T-Mobile. Alle sms-en die u ontvangt en verstuurt hierover zijn gratis."

"1van5: Hoe tevreden bent u over uw gesprek met T-Mobile? 1=uiterst 2=zeer 3=tevreden 4=enigszins 5= ontevreden"

Antwoord: 5

"Beste klant, het onderzoek is afgerond. Wij danken u voor uw medewerking."

Bericht uit het Bronovo

Den Haag, 20 augustus 2012


Geachte heer De Jong,

Bij deze de door u gevraagde informatie ten behoeve van belanghebbenden.

Naar aanleiding van uw verblijf in het ziekenhuis van 21 juli 2012 tot en met 10 augustus 2012, in welke periode u een open hartoperatie heeft ondergaan, welke ongecompliceerd is verlopen.

Bij ontslag hebben wij u het advies gegeven om, gezien de zwaarte van uw werkzaamheden, niet uw werk te hervatten tot u ook aan het revalidatieprogramma heeft deelgenomen. Tevens hebben wij u geadviseerd u tijdig met uw werkgever in verbinding te stellen met betrekking tot een eventueel werkhervattingstraject.

Hopende u zo voldoende te hebben geïnformeerd verblijf ik met vriendelijke groet, namens de maatschap cardiologie,


H. Hensing, psysician assistant cardiologie

Drie weken en-een-beetje na operatie, stand van zaken

Dat en-een-beetje had te maken met problemen met internet, waarover later meer.

Sinds vorige week vrijdag woon ik weer in mijn eigen huis. Verhuisd door Leny, die als een pakezel mijn spullen de trap op droeg. Dat andere mensen dingen van mij over moeten nemen kan ik nog maar moeilijk aanzien. Ook moet ik mijzelf regelmatig toespreken dat ik die pan of die tas echt nog niet op mag tillen.

Afgelopen woensdag kwam voor het eerst de huishoudelijke hulp: Ruth, die haar telefoon opneemt met "Gods zegen" en al snel vertelde dat zij op zondag naar de kerk van Johan Maasbach gaat. En o, wat hebt u veel boeken. Ja ik lees ook wel veel maar alleen christelijke boeken.
Mijn huisje is te klein om elke week de volle 3,5 uur schoon te maken waar ik volgens de computer recht op heb, dus Ruth en ik gaan volgende week maar eens gezellig samen boodschappen doen waarbij zij de tas mag dragen. Loop ik ook eens met een Surinaamse chick over straat.

Terwijl ik een maandje geleden in het Bronovo aan het wachten was op de operatie kwamen de kinderen op bezoek zodat ik hen kon vertellen wat er stond te gebeuren. Tot op dat moment hadden zij er nog wel beeld bij dat ik na de operatie toch die drie weken met hen naar Camping Bakkum kon. Dan zouden zij de tent wel opzetten en dan kon ik daar in gaan liggen. Gaandeweg mijn verhaal drong het echter door dat het een beetje anders zou gaan.

Ook moest ik hen vertellen dat ik na de operatie waarschijnlijk een tijdje niet in mijn eigen huis zou wonen vanwege het traplopen. Al nadenkend daarover kreeg Sil wel een goed idee. Wij hadden een keer staan kijken naar een oude man die van vier hoog op een brancard uit zijn raam geschoven werd en met een ladderwagen van de brandweer naar beneden werd gehaald. Zou dat ook niet andersom kunnen, dat ze mij dan gewoon hier naar binnen schoven? Dan konden de kinderen wel voor mij koken en de boodschappen doen. Ook dat is gelukkig niet nodig gebleken: ik heb hoogtevrees.

Die 51 treden blijken ook niet echt het probleem niet te zijn; ik neem ze een keer of vijf per dag, waarna ik even op een stoel moet gaan zitten om op adem te komen. De uitdaging is eerder het verdelen van mijn energie over de dag. Na een activiteit van een uur is het soms nodig om een half uur te ontspannen. En met activiteit bedoel ik dan bijvoorbeeld iets eenvoudigs als Sil naar school brengen. Ook veel slaap is van belang om de dag door te komen.

De afgelopen week zijn mijn kinderen bij mij gebleven: Sil is deze week weer naar school gegaan en mijn hangjongere van 13 had voor een deel van de week zo zijn eigen activiteiten, zoals met vrienden in de stad rondhangen. Volgende week gaat ook die naar school en heb ik het huis weer alleen.
Het voornemen is om dan weer wat simpele activiteiten op te pakken van "voor de operatie": beetje muziek maken, de facebook pagina's van de respectievelijke bands bijwerken, de lopende zakelijke e-mailcontacten weer aanhalen ...

Ik kom steeds maar mensen tegen die mij vertellen dat ik er op moet rekenen dat ik "zeker nog wel een jaar" zoet zal zijn voordat ik geen last meer heb van de gevolgen van de narcose. Nou, dat de narcose gevolgen heeft dat voel ik, maar ik was toch niet van plan om daar een jaar mee zoet te zijn ...


Three weeks after operation, status report

Since last week I live in my own house again. Moved by Leny who carried my things up the stairs like a pack donkey. Other people taking over the heavy work from me is something I still hate to watch. Also I have to tell myself that I really cannot lift that pan or bag yet. 

Last Wednesday the domestic help was here for the first time. Ruth, that takes up her phone with "God's blessing" and told me that she goes to the church of Johan Maasbach on Sundays. My house is too small to clean the full 3,5 hours that I am entitled to according to the office, so next week I have planned that we'll go and do the groceries together and she may carry the bags.

While I was waiting for the operation in Bronovo Hospital my children visited me so that I could inform them about what was about to happen. Until that moment they still had an image that the three of us would go to the camping right after the operation, they would set up the tent and I could lay down inside. During my story it slowly dawned that it would go different. 

Also I had to tell them that after the operation I would probably not live in my own house for a while. Thinking about this Sil got a marvellous idea. We had been watching once how an old man on a brancard was moved through a window for high and was taken down by the fire brigade. Wouldn't it be possible to do it the reverse way with me? The children could then do the shopping and cooking. This also has proven unneccessary. I have fear of hight.

Those 51 steps appear not to be really a problem, I take them some 5 times a day, after which I need to sit down for a minute to catch my breath again. The challenge is more how to divide my energy over the day. After an activity of an hour I sometimes need to relax for half an hour. And with activities I mean simple things such as bringing Sil to school. Also much sleep is needed to take it through the day. 

Last week my children were here. Sil went to school again and the adolescent of 13 had his own activities most of the time, such as hanging around in the city with friends. Next week he goes to school as well and I have the house for myself again.  
The plan is to take up some simple activities then from : before the operation": make a little music, update the facebook pages of the bands, take up the running business email contacts ...

I meet people all the time who tell me that I have to count on "at least a year" before the consequences of the narcosis are gone. Well, I can feel that the narcosis has consequences, but I did not intend to be busy with that for a year ...