- Sinds een dag of vijf voel ik mij sterker en houd ik de dagen wat langer uit. Ben deze week ook maar weer op de fiets gestapt. Over mijn conditie maak ik mijzelf nog weinig illusies; die mag nog wel verbeteren.
- Een week geleden vond ik het nog eng om mijn vuiniszakken naar de straat te dragen, terwijl ik nu relaxter ben wat betreft het dragen van zwaardere dingen. Dat zal vooral ook een kwestie zijn van psychologie, neem ik aan.
- Mijn jongste zoon zei vanavond ineens: 'Nu het zes weken is, maak je niet een hele grote omslag in wat je doet?' Dat gaf mij wel weer te denken. Het gaat er niet alleen om om zelf een evenwicht te vinden in wat ik wel en niet kan Nadat ik mij zes weken streng aan het opgelegde regime gehouden heb, moet ook de omgeving er aan wennen dat ik mijn leven weer oppak.
- Ik ga nu toch wel uitkijken naar de check-up in het Bronovo ziekenhuis.
- Aanstaande maandag ga ik een kopje koffie drinken op mijn werk en bespreken hoe ik mijn werk weer op kan pakken. Alles uiteraard op geleide van de adviezen vanuit het Bronovo ziekenhuis.
Six weeks after operation; status update
- Since a day or five I feel stronger and can last the days a bit longer. Have my the bicycle again. Have little illusions about my fitness; that can be improved.
- A week ago I found it scary to carry my garbage bags down the stairs. In the meantime I am more relaxed about carrying heavier things. I assume that will primarily be a matter of psychology.
- tonight my youngest son said: 'Now it's six weeks, you don't make it a big difference what you can and can't do, do you?' That made me think. Appearently it is not only a matter of finding out myself what I can and cannot do. After I have held myself strickly to the imposed regime, also the others have to get used to the fact that I am taking up my life again.
- I am looking out to my check-up at the Bronovo Hospital.
- next Monday I am going to my work for a cup of coffee and discuss how to pick up work again. Naturally all lead by the advice from the Bronovo Hospital.
donderdag 13 september 2012
De Cook - 'n' - bezoek Sessies, Part IV
(foto volgt)
De vierde Cook-'n'-Bezoek Sessie mocht ik aanschuiven bij het gezin van Jan-Willem, de bassist van de band. Jan-Willem vliegt de ene helft van de week voor KLM rond de wereld en hij bestiert de andere helft van de week het huishouden grotendeels, als ik het goed begrepen heb. In ieder geval zaten bij mijn binnenkomst Frederique en Chris iets na-schools te doen en stond Jan-Willem te koken. Mevrouw Toersen arriveerde later, waarna wij aan tafel konden.
Hoewel het een in graniet gebeiteld geheim van de Cook-'n'-Bezoek Sessies is wat er op tafel komt, kan ik deze keer wel verklappen dat Jan-Willem vandaag een gerenommeerde vishandel in Scheveningen bezocht had en daar grof inkopen had gedaan. Gecombineerd met eerlijke Hollandse kookkunst resulteerde dat wederom in een exquise smaakervaring op een doordeweekse dag.
Een van de leukste bij-effecten van deze serie is dat ik dingen eet die ik óf nog nooit gegeten heb, óf waar ik zelf nooit aan zou beginnen, óf waarvan ik vergeten was hoe lekker ze eigenlijk zijn.
Een ander bij-effect van 'aanschuiven' is te zien hoe andere ouders met hun kinderen omgaan. De avondmaaltijd is wat dat betreft een uitgelezen moment om elkaar te spreken. Ik vond het een opluchting om te zien dat het er bij Jan-Willem, met kinderen die nog op de lagere school zitten, ongeveer hetzelfde aan toegaat als bij mij thuis: dezelfde 'lust-ik-niet' discussies en dergelijke. En vooral leuk om te merken dat daar in huize Toersen al even laconiek mee omgegaan werd als in huize De Jong. En nu maar afwachten wat voor trauma's daar uit voortkomen.
Maar goed, het was weer een feestje, en dat terwijl de oorspronkelijke reden van de Cook-'n'-Bezoek Sessies langzamerhand aan het verbleken is: gaandeweg word ik sterker en vind ik dat ik best zelf weer een pan op kan tillen. Tegelijkertijd blijft het erg leuk om bij elkaar te eten. Tijd voor een nieuw idee, maar daarover later meer.
De vierde Cook-'n'-Bezoek Sessie mocht ik aanschuiven bij het gezin van Jan-Willem, de bassist van de band. Jan-Willem vliegt de ene helft van de week voor KLM rond de wereld en hij bestiert de andere helft van de week het huishouden grotendeels, als ik het goed begrepen heb. In ieder geval zaten bij mijn binnenkomst Frederique en Chris iets na-schools te doen en stond Jan-Willem te koken. Mevrouw Toersen arriveerde later, waarna wij aan tafel konden.
Hoewel het een in graniet gebeiteld geheim van de Cook-'n'-Bezoek Sessies is wat er op tafel komt, kan ik deze keer wel verklappen dat Jan-Willem vandaag een gerenommeerde vishandel in Scheveningen bezocht had en daar grof inkopen had gedaan. Gecombineerd met eerlijke Hollandse kookkunst resulteerde dat wederom in een exquise smaakervaring op een doordeweekse dag.
Een van de leukste bij-effecten van deze serie is dat ik dingen eet die ik óf nog nooit gegeten heb, óf waar ik zelf nooit aan zou beginnen, óf waarvan ik vergeten was hoe lekker ze eigenlijk zijn.
Een ander bij-effect van 'aanschuiven' is te zien hoe andere ouders met hun kinderen omgaan. De avondmaaltijd is wat dat betreft een uitgelezen moment om elkaar te spreken. Ik vond het een opluchting om te zien dat het er bij Jan-Willem, met kinderen die nog op de lagere school zitten, ongeveer hetzelfde aan toegaat als bij mij thuis: dezelfde 'lust-ik-niet' discussies en dergelijke. En vooral leuk om te merken dat daar in huize Toersen al even laconiek mee omgegaan werd als in huize De Jong. En nu maar afwachten wat voor trauma's daar uit voortkomen.
Maar goed, het was weer een feestje, en dat terwijl de oorspronkelijke reden van de Cook-'n'-Bezoek Sessies langzamerhand aan het verbleken is: gaandeweg word ik sterker en vind ik dat ik best zelf weer een pan op kan tillen. Tegelijkertijd blijft het erg leuk om bij elkaar te eten. Tijd voor een nieuw idee, maar daarover later meer.
Abonneren op:
Posts (Atom)