Not-a-Cook-'n'-Bezoek Part II

Louise (links), José (midden) en Pieter (rechts)

Ook collega's Louise, José en Pieter reisden enkele dagen later af naar Den Haag voor een Not-a-cook-'n'-Bezoek. Wij kozen mijn favoriete hangplek Café Dudok voor de lunch. Het werd een genoeglijk uurtje wachten op onze bestelling terwijl wij onderwijl de lopende zaken doornamen.
Dit is de jonge garde van de afdeling, de aanstormende talenten, de belofte voor de toekomst.

Inmiddels is al een tijdje bekend dat de werkgever besloten heeft om tijdelijke contracten niet te verlengen. Dat van mij loopt op 18 december af en het revalidatieprogramma duurt langer. Daarmee zijn deze Not-a-Cook-'n'-Bezoeken dus direct ook een soort afscheid. 

Eén grote familie kunnen we ons team niet noemen, maar een paar gezellige clubjes zijn er toch wel en dit is er één van. Ik zal het allemaal gaan missen, maar tegelijkertijd denk ik dat wij elkaar ook wel weer tegen gaan komen.

Not-a-Cook-'n'-Bezoek Part I

Catootje (links), Jolanda (midden) en ik (rechts)

Mijn twee favo collega's, de zusteressen Jolanda en Catootje reisden vanuit het verre Spijkenisse en Bergen op Zoom naar Den Haag en trakteerden mij op een lunch. Wij zaten het afgelopen jaar vaak samen in de nachtdienst, wij hebben over het algemeen veel lol en hebben op het werk het nodige lief en leed gedeeld.

Jolanda en Catootje zijn het levende bewijs dat collegialiteit en betrokkenheid op de werkvloer bestaat. Zij kwamen ook al op bezoek in het Bronovo ziekenhuis en stuurden in de afgelopen maanden kaartjes, bloemen en zelfs een fles wijn en staken mij zo regelmatig een hart onder de riem terwijl het van werkgeverszijde wat stil bleef. Natuurlijk hielden wij ook via e-mail contact en zo bleef ik mooi op de hoogte van alle ontwikkelingen en nieuwtjes en verhalen op het werk.

Op die manier wist ik ook al vroeg dat de werkgever tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis het bericht uit had doen gaan dat alle tijdelijke contracten niet verlengd worden in 2012 en 2013. Nieuwkomers Catootje en ik zijn daar slachtoffer van.

Daar hebben wij ons humeur niet door laten verpesten. De broodjes waren heerlijk, er was op de afdeling weer veel gebeurd om te vertellen en het plan is geboren om deze Not-a-Cook-'n'-Bezoek te herhalen in de respectievelijke woonplaatsen van de zusteressen.

Het Revalidatieprogramma II

Het volgende evenement was het 'inkeuren' voor het revalidatieprogramma. De 'inkeuring' bestond uit een gesprek met een maatschappelijk werker en een serie medische testen. De resultaten zouden een week later besproken worden en resulteren in een advies.

Het gebeurt best vaak dat ik in een situatie beland waarbij ik aan een scene uit Jiskefet moet denken. Dat gebeurde ook nu bij de testen. Algauw moest ik sterk denken aan De Dames van Jiskefet, die met dat wonderlijke Noord-Nederlandse accent, die een Afrikaanse asielzoeker op gaan meten. http://www.youtube.com/watch?v=7-zl7lRxNlc


Het begon al met de setting: een piepkleine ruimte waarin een kleedhokje, een kamerscherm, een onderzoekstafel, een hometrainer en een computertafel. En twee dames van ongeveer mijn leeftijd. Tussen de twee heerste nogal een aparte chemie. De ene was geroutineerd en deed dit werk duidelijk al wat langer. De andere werd vermoedelijk ingewerkt. Het leek alsof zij alles voor het eerst deed: aan de lopende band vergat zij dingen aan te sluiten, in of uit te schakelen en te noteren. Daar werd zij dan op ongeduldige toon op gewezen door de ander: 'Ja, en nu nog even het programma starten ... '

Maar ook de testen die ik moest doen werkten op mijn lachspieren. Hartfilmpje, bloeddruk, lengte, gewicht en fietstest zijn op zich redelijk normale testen, maar ze kregen in deze setting iets raars. Daarnaast waren er een paar extra testen die te maken hebben met het onderzoek waar ik aan meedoe.
Voor de ene moest ik zo lang mogelijk in een apparaatje blazen. Voor de andere moest ik zo snel mogelijk van de onderzoekstafel opstaan en weer gaan zitten, terwijl een van de dames met een ernstig gezicht de tijd opnam met een stopwatch. Toen ik daarvoor eerst mijn schoenen aan moest trekken omdat ik anders misschien uit zou kunnen glijden wist ik het zeker: Jiskefet.

Jiskefet, de dames

En om het allemaal nog schrijnender te maken mocht ik mij na al die inspanningen aan de wastafel opfrissen, achter dat kamerscherm, het washandje en de handdoek lag al klaar .... 

Het resultaat van deze ochtend is als volgt:
- Deelname aan drie verplichte bijeenkomsten: één over gezonde voeding en twee met als titel 'Omgaan met verandering, deel 1: de emotionele en sociale gevolgen en deel twee: stress als risicofactor;
- Fit-module lang;
- Individuele consulten bij maatschappelijk werk en voedingsdeskundige/diëtiste.

Wordt vervolgd ...